Heren 2 verliest vooral van zichzelf
Heren 2 speelde zaterdag uit tegen Dordrecht en keerde zonder punten terug in Apeldoorn: 21-25, 21-25 en 22-25. Lees het wedstrijdverslag van trainer/coach Jorg Radstake onder ‘Lees het hele bericht’.
Voorafgaand aan het treffen tegen Dordrecht was al duidelijk dat we, na twee speelrondes, in een nieuwe positie 'gedrukt' werden: van underdog naar lichte favoriet. Helaas moesten we na ruim een uur spelen concluderen dat we hier onvoldoende mee hebben weten om te gaan en (na een 3-0 nederlaag) zonder punt weer huiswaarts konden keren.
Direct vanaf de start van de wedstrijd werd duidelijk dat het een lastig avondje ‘Dordt’ zou worden. Naast afwachtend gedrag werd dit voornamelijk zichtbaar in een veel te hoge foutenlast bij de services en in de aanval. Zo bleken we in staat om, in afwijking van de gezamenlijk vooraf gemaakte afspraken, in meerdere rotaties wel tot drie of meer ‘uit’ ballen te serveren en naast veel directe aanvalsfouten ook regelmatig laag over het net in een ‘Dijk’ (noemenswaardig valt te vermelden dat de sporthal dezelfde naam draagt) van een blok te slaan. Het resultaat: individuele frustratie (een ieder weet namelijk dat hij veel beter kan) en moedeloosheid binnen het team. Kortom een incident(ele situatie), die we niet snel moeten vergeten, maar waaruit we juist ongelooflijk veel lering kunnen trekken!
De setstanden lijken helemaal nog niet zo heel slecht te zijn: 21-25, 21-25 en 22-25. Toch verklapt het spelverloop dat we de vele kansen, die er altijd in een wedstrijd zijn om voor een ommekeer te kunnen zorgen, nooit benut hebben dat we als collectief niet in ons goede doen waren. Zo stonden we in de eerste en derde set krap (of iets ruimer) op voorsprong (set 1: 8-6 en set 3: 16-11, 17-14 en zelfs 19-16), terwijl we in de tweede set -na een stroeve start met veel passfouten- met een inhaalrace bezig waren en weer 15-16 op het scorebord noteerden. In alle gevallen bleken we niet over de kracht te beschikken om aan het eind van iedere set het verschil te (blijven) maken en door te drukken. We leken zelfs wel angstiger te worden, waardoor de overtuiging(skracht) ontbrak, we te voorspelbaar en met te weinig power veel mogelijkheden nodig hadden om de side-out terug te halen. Om vervolgens zelf (met een zeer eenvoudige of foute opslag) weer een einde te maken aan dit gevoel van tijdelijke opluchting.
Enige relativering is dan ook nodig om weer vooruit te kijken naar de volgende wedstrijd en de vier trainingen (ja, we trainen ook tijdens de herfstvakantie gewoon door), die we gezamenlijk hebben. “Soms zijn er van die dagen dat niets, maar dan ook helemaal niets, lukt!” Afgelopen zaterdag was jammer genoeg zo’n (collectieve) offday. Een simpele uitspraak, waar we ons nooit zo eenvoudig bij neer kunnen en mogen leggen. Dat zelfs Peter Blangé als speler soms last had van “houten vingers” , geeft aan dat er af en toe belemmeringen zijn, waardoor de aanwezige kwaliteiten (in z’n geheel) niet tot uiting komen in een wedstrijd. Jezelf erbij neerleggen is dan de beste optie, maar dat betekent niet dat de inzet dan minder mag zijn. “Als het niet gaat zoals je wilt, dan moet het maar zoals het gaat”, mocht zelfs bij ons tegen Dordrecht niet baten. De tegenstander maakte -zonder al te spectaculair te spelen- gewoon (veel) minder fouten dan wij. Ik weet zeker dat we deze wedstrijd voor de eerste training begint, zullen evalueren. Beginnend bij het in de spiegel kijken om te kijken wat ik zelf anders had kunnen doen: zelfreflectie als ‘methode’ om beter te worden en het de volgende keer anders te kunnen doen. De eerstvolgende keer is onze tweede thuiswedstrijd van dit seizoen, op zaterdag 31 oktober om 16.30 uur in het Omnisport tegen Cito uit Zeist.