Heren 2 is niet snel bang

Promoveren betekent, betere teams, betere individuele volleyballers tegenover je en daarmee wordt de uitdaging groter. Promoveren naar de topdivisie betekent daarnaast ook een hoop nieuwe regeltjes. Ballenkinderen, wisselbordjes, straf- en wisselvakken, een line-up, enz. We zijn als team dan ook erg blij dat er inmiddels een team aan vrijwilligers is die ons hierbij willen ondersteunen. Ferdinand de Vries gaat sinds afgelopen week door het leven als manager, Peter Aalders is court manager geworden en Anneke Klomp heeft zich ontfermd over de ballenkinderen van heren 2. Allen bedankt!

Bij een debuut op een hoger niveau is het altijd lekker om in eigen huis te mogen beginnen. Next Volley Dordrecht de eerste tegenstander, een team waar vooraf weinig van bekend was. Kees Spil, voormalig libero van heren 1 een van de weinige jongens die we hadden zien spelen. Uitgaan van eigen kracht dus. De grote vraag voor Justin Sombroek en Peter van Gent, welke zeven er de meeste kracht op het veld kunnen leggen. Een fikse tegenvaller deze week was de mentale tik die Daan Kleinbussink te verduren kreeg. Onze afvaardiging voor de knapste volleyballer van Nederland werd door het volk verkozen tot knapste, echter juryleden met zogenaamd verstand van zaken hadden een andere mening. U kunt begrijpen dat dit wat met zo'n jongen doet. Ruben de Vries mocht daarom beginnen als spelverdeler, met in zijn diagonaal de diagonaal van het team Lars Aalders. Nieuweling Kay Hulsebos mocht samen met Maikel van Zeist het midden bezetten. De andere twee gebroeders Aalders, Rik en Sjoerd als passer/lopers, ondersteund door libero Jeroen Otten.

Het begin valt niet tegen, maar langzaam loopt Dordrecht iets van ons weg. Vooral het gebrek aan servicedruk zorgt ervoor dat onze gasten te makkelijk hun aanvallers kunnen bedienen. Dan wordt het blokkerend en vervolgens verdedigend ook moeilijk. Peter van Gent geeft nog wel voor het eerst een wisselbordje af, Bram Langevoort komt in het veld voor Sjoerd Aalders. Bram laat direct zien hoe je een bal over de blokkering binnen slaat, maar het mag niet meer baten. We staan achter in eigen huis.

Dezelfde zeven mannen beginnen aan de tweede set, meer servicedruk en vooral volgens plan blijven volleyballen is het devies. Een gelijkopgaande en spannende set is het gevolg. Een klein opstootje aan het begin van de set is misschien wel het toonbeeld van gretigheid aan beide zijden, maar bang zijn we niet. Ruben weet zijn aanvallers goed te bedienen en met name Lars slaat de ene naar de andere bal binnen. Sjoerd laat zien dat prikken ook kan scoren, maar moet dan toch plaatsmaken voor de aanvalskracht van Bram. Hij blijkt goed af te kunnen kijken en voert de verbeterde versie van de prikbal van Sjoerd uit. Het verschil zit hem erin, dat de bal van Sjoerd eerst omhoog moet en die van Bram direct naar beneden kan. In het achterveld pakt Bram vervolgens nog een belangrijke redding en we pakken de tweede set. Iets waar ze bij Next Volley niet blij mee zijn, de bal wordt dan ook hard richting het dak getrapt met een gele kaart als gevolg.

Na een gewonnen set hoeven we niet te wisselen en opnieuw beginnen dezelfde mannen. Al snel komen we op een voorsprong, door onder andere een paar goede blokjes van Maikel. Ruben weet zijn middenaanvallers ook steeds beter te vinden en die scoren alles. Tijdens een time-out van Dordrecht weet Peter ons te vertellen dat onze gasten in een impasse zitten maar je mag het ook een dalletje noemen. Als we er maar gebruik van maken en doordrukken. Dat doen we dan ook, Bram komt weer in het veld voor Sjoerd en doet wat hij in de eerste twee sets ook deed, scoren! Kay en Lars weten deze set veelvuldig te scoren vanaf de achterlijn en laten daarmee zien een gevaarlijk wapen in huis te hebben, nog een reden om niet bang te zijn. De passer/lopers van Dordrecht komen er niet meer door en hebben het idee dat onze blokkering hoger zit dan we daadwerkelijk zitten. We staan weer op voorsprong.

De vierde set begint slordig. We komen op een kleine achterstand en opeens veert het publiek op. Daar staat ie dan, met bordje nummer 3 in zijn handen. Onze mooi-boy, de knapperd van het team en volgens het Nederlandse volk de knapste volleyballer van Nederland. Een applaus klinkt van de tribunes. Het blijkt dan Daan ook nog verdienstelijk kan volleyballen, hij weet de set om te draaien. Kay poft een paar mooie ballen binnen, Bram komt ook weer binnen de lijnen en blokkerend komen we steeds beter in ons element. Toch blijft het spannend. Gelukkig vuurt Kay nog twee kanonskogels af en komen we op 24-23 voor. Op dat moment had de scheidsrechter kunnen beslissen een einde aan de wedstrijd te maken, hard aan het net trekken is reden voor geel, twee keer geel is rood en daarmee een punt. Gelukkig voelden ze de wedstrijd goed aan en gaven ze Rik de kans om de onderhandse set-up van zijn tweelingbroer binnen te slaan.

Winst! Een set verloren, maar geen punt. Dat is natuurlijk extra lekker. Volgend weekend zijn we vrij, wat betekent dat we nog twee weken hebben om nog vaster te worden. Op naar Vocasa, om daar te laten zien dat we ook in een uitwedstrijd kunnen vlammen.